چاپ

پیام سپاهان - آخرین خبر / فیشته در سال 1801 در نوشته‌ای می‌گوید: «اگر نظریه علم پذیرفته شود، و همه جا در میان کسانی که مدّنظر آن‌اند شناخته شود، نوع انسان از قضا و قدر کور آزاد خواهد شد؛ و دیگر بخت نیک و بخت بد وجود نخواهد داشت. بشریت همگیِ سرنوشت خود را خود در دست خواهد گرفت و از مفهوم خاص خود پیروی خواهد کرد، و با آزادی مطلق هر کاری را که ممکن است بخواهد یا خود بکند، خواهد کرد.» آزادی برای او نه مطالبه‌ای مردمی است و نه محدودیتی برای اختیارات دولت. آزادی برای او خواستی عقلانی است. از این‌رو، در یک فرد یا در گروهی محدود از افراد دارای موهبتی خاص است که این آزادی نخست متجلی می‌شود و سپس پیشرفت می‌کند. تنها کمال مطلوب عملی فیشته آزادی است: و اما آزادی حد خود را دقیقا در فرآوردهٔ خود می‌یابد، که نمی‌تواند از آن فراتر رود، مگر در صورتی که از این فرآورده به عنوان وسیله‌ای برای پیش‌تر رفتن استفاده کند.
دربارهٔ کتاب:
آنچه در آغاز قرن نوزدهم تغییر کرده است منظری است که انسان از آن به خود می‌نگرد. گویی می‌توان ماهیتی بی‌واسطه و مطلق از آن انسانِ را دریافت که بعدا اخلاق بر آن افزوده شده باشد. موجود انسانی جز در متن تاریخ قابل تعریف نیست. در این عصر، این خصیصهٔ فکری هگل قبول عام دارد که هر شناختی با واسطه است و تنها با منعکس کردن صیرورتی که آن را پدید آورده است حاصل می‌شود. به طور کلی در این قرن، ذوق و قوت تحلیل، که مشخصهٔ قرن هجدهم بود، روی در کاهش دارد. در این دوره، معنی تاریخ و تکامل، که همهٔ مسائل فلسفی را تغییر می‌دهد، مرتبط با ایمان به وجود نیروی تاریخی اسرارآمیزی است، نیرویی که متعالی از تفکر بشری است.
کتاب تاریخ فلسفه قرن نوزدهم
نوشتهٔ امیل بریه
ترجمهٔ اسماعیل سعادت
برگرفته از اینستاگرام hermesbooks