چاپ

پیام سپاهان - ایسنا/اصفهان قبل از اینکه شروع به حرکت کنیم، برخی از قسمت های مغز فعالیت خود را تغییر می دهند. یک مطالعه جدید از «دانشگاه اومئو Umeå»، عملکرد جدیدی از این فعالیت عصبی مقدماتی را مشخص می کند، مکانیسم دیگری که سیستم عصبی می تواند برای رسیدن به اهداف خود از آن استفاده کند.

برای انجام حرکات ارادی قبل از اجرا مغز آماده می شود، به عنوان مثال، چنین آمادگی در فاصله بین دیدن یک فنجان قهوه و آغاز به دست گرفتن آن وجود دارد. نورونها در بسیاری از مناطق مغز فعالیت خود را در حین آماده سازی حرکت تغییر می دهند، به طریقی که جنبه های مختلف هدف مانند جهت حرکت مورد نظر را مشخص می کند.
دانشمندان می دانند که آماده سازی مغز باعث بهبود زمان واکنش و کیفیت کلی حرکات می شود، اما مشخص نیست که چگونه فعالیت مقدماتی مغز باعث بهبود عملکرد حرکتی می شود. هیچ شواهدی از تغییرات مقدماتی مربوط به هدف در عضلات وجود ندارد. با این حال، یک مطالعه جدید از این دانشگاه مکانیسم عصبی مقدماتی خاصی را شناسایی کرده است که می تواند منجر به بهبود عملکرد حرکتی شود.
دکتر مایکل دیمیتریو- پژوهشگر ارشد این مقاله و یکی از محققان گروه بیولوژی پزشکی دانشگاه اومئو، می گوید: مطالعه ما تغییر مقدماتی در حساسیت گیرنده های اسپیندل عضله و رفلکس های حرکتی آنها را فعال می کند.
به گزارش ایسنا، گیرنده های اسپیندل عضله یا حسگرها به طور معمول میزان کشش عضله را اندازه می گیرند. اسپیندل ها همچنین سیگنال هایی را فراهم می کنند که پاسخ های انعکاسی کششی را تحریک و شکل می دهند. برخلاف سایر انواع گیرنده های عضلانی و پوستی، دوک های عضلانی دارای موتور حرکتی خاص خود هستند. یعنی سیستم عصبی خود می تواند حساسیت دوک های عضلانی را به طور مستقل تنظیم کند.
دکتر دیمیتریو می گوید: با تعدیل حساسیت اسپیندل ها و رفلکس های کششی در طی آماده سازی، سیستم عصبی می تواند سختی عضلات را به طور مستقل از نیروی عضلانی همزمان تنظیم کند. سفتی عضله به مقاومت مکانیکی عضله در برابر کشیده شدن اشاره دارد. سفتی عضلات و مفصل یک پارامتر مهم برای عملکرد حرکتی و تعامل موفقیت آمیز با محیط ما است. سفتی زیاد یا خیلی کم می تواند به عملکرد آن آسیب برساند. به عنوان مثال، سفتی بیش از حد عضلات مشخصه اختلال اسپاستیک است.
هنگام آماده شدن برای رسیدن به یک جهت خاص، متوجه شدیم که حساسیت رفلکس و سفتی عضلات به طور انتخابی در عضلاتی که در آستانه کشش هستند کاهش می یابد. برای تسهیل رسیدن به این هدف، به نظر می رسد سیستم عصبی به طور مستقل قبل از شروع حرکت "وقفه ها "را به روشی سودمند تعدیل می کند. فراتر از نقش آن در آماده سازی حرکت، کنترل مستقل گیرنده های حسی ممکن است روشی دیگر باشد که در آن سیستم عصبی به طور معمول کنترل وابسته به هدف را انجام دهد.
منبع: medicalxpress
انتهای پیام