بزرگنمايي:

پیام سپاهان - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
حسن بهشتی پور| حمله به سفارتخانه‌ها چندان معمول نیست خصوصا اینکه کشورها در جنگ به سفارتخانه کشورهای دیگر حمله کنند. نگارنده اطلاعی از حمله به سفارتخانه کشورها در اوج درگیری‌های نظامی در دو جنگ جهانی اول و دوم ندارم و بعید است این اتفاق هم افتاده باشد اما در ماجرای جنگی که ایالات متحده آمریکا علیه یوگسلاوی برپا کرد، آمریکا به سفارت چین حمله کرد.
 ایالات متحده آمریکا اما بلافاصله اعلام کرد که این حمله و بمباران اشتباهی بوده و از چین عذرخواهی کرد. غیر از این حمله نظامی به سفارتخانه کشورهای ثالث درکشورهای دیگر صورت نگرفته است. اکنون اسرائیل به سفارتخانه ایران در سوریه حمله کرده است و حمله به مقرهای دیپلماتیک از منظر حقوق بین‌الملل و عرف بین‌الملل کاملا محکوم است و حقوق بین‌الملل تاکید دارد که مراکز دیپلماسی باید از گزند حملات در امان باشند اما اسرائیل چون حمایت‌های همه جانبه آمریکا را دارد و آمریکا در شورای امنیت همواره پشتیبان این رژیم بوده است نوعی مصونیت برای خود تعریف کرده و به سفارتخانه ایران در سوریه برخلاف عرف و حقوق بین‌الملل حمله کرده است. زمانی که اسرائیل از هرگونه محکومیت در مراکز بین‌المللی خیالش راحت باشد دست به هر اقدامی می‌زند حتی اگر از منظر جامعه جهانی و فعالان حقوق بشر محکوم شود. ایران البته وعده انتقام در این ارتباط داده است و البته زمان و مکان آن مشخص نشده است. این مورد بیان کننده هوشمندی ایران است چرا که این رویه می‌تواند یک موقعیت و شرایط پر استرس را برای دولت افراطی اسرائیل به وجود آورد با این وجود عرصه فضای مجازی پر از اخباری است که بیان کننده آن است که گویا جنگ ایران و اسرائیل به زودی صورت خواهد گرفت. البته در عرصه رسانه‌ها یک عملیات روانی وجود دارد و حتی طرف مقابل هم در این عرصه دست به تبلیغاتی زده است اما عرصه واقعی چیز دیگری است و با عرصه تبلیغات رسانه‌ای متفاوت است. آنچه واقعی است این است که زمانی که کشوری مانند ایران یک دشمن بد سگالی مانند اسرائیل دارد که به مرکز دیپلماتیکش حمله می‌کند قطعا باید به چنین اقداماتی پاسخ داده شود و در پاسخ به آن هیچ شکی وجود ندارد اما باید در این ارتباط بحث کرد که چه پاسخی باید داده شود و این پاسخ چه زمانی باید صورت گیرد و این پاسخ باید چگونه باشد. اما برخی عرصه دیپلماسی را با عرصه فوتبال یکی گرفته‌اند و اینگونه می‌اندیشند که چون در بازی فوتبال گل می‌خوریم به هر طریق و بلافاصله باید گل خورده را جبران کنیم. اینکه گروه‌های مجازی انتظاراتی برای حمله بی‌درنگ ایجاد می‌کنند شناخت دقیقی از عرصه دیپلماسی ندارند و از سر احساس اظهار نظر می‌کنند و پیداست که با اقدامات دیپلماتیک آشنا نیستند وگرنه می‌دانستند که عرصه دیپلماسی عرصه تصمیمات عجولانه و یکباره نیست.