بزرگنمايي:

پیام سپاهان - رسالت / « قمار دو سر باخت فالانژها » عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم حنیف غفاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سمیر جعجع سرکرده فالانژهای لبنانی که وابستگی آنها به رژیم اشغالگر قدس و بازیگران غربی کاملا محرز و مشخص است ، دیروز بازی خونینی را در بیروت به راه انداخت. هدف قرار دادن صدها تن از معترضین به روند برگزاری تحقیقات پرونده انفجار بندر بیروت توسط تک تیراندازهایی که در ساختمان های اطراف کاخ دادگستری لبنان مستقر شده بودند ، قطعا محصول یک برنامه ریزی مدون و از پیش تعیین شده بوده است.در این خصوص نکاتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت:
نخست اینکه همگان به یاد دارند که در سال 2007 میلادی یعنی یک سال پس از پیروزی تاریخی حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه، چگونه سمیر جعجع و سعد الدین حریری قصد داشتند لبنان را به کانون آشوب و متعاقبا مداخله دشمنان این کشور تبدیل کنند، اما واکنش هوشمندانه و سریع حزب الله لبنان و برخی دیگر گروه های جریان 8 مارس سبب شد تا این نقشه خطرناک در سریع ترین زمان ممکن خنثی شود. در حال حاضر نیز سمیر جعجع به عنوان مهره بازی تل آویو در بیروت،در صدد آن بود تا با راه اندازی جنگ داخلی در بیروت، زمینه را برای «ایجاد ناامنی»در لبنان فراهم سازد. مخالفان خارجی مقاومت که پس از شکست خود در تحریم اقتصادی و ایجاد بن بست سیاسی در بیروت شدیدا از حزب الله و امل کینه به دل گرفته اند، به جعجع ماموریت داده اند تا با ایجاد بحران داخلی در لبنان ، زمینه را جهت پررنگ سازی دوباره تهدیدات خارجی علیه موجودیت این کشور فراهم سازد. جعجع نیز این بازی خونین را از بدترین نقطه ممکن آغاز کرد! اما واکنش هوشمندانه حزب الله و امل و تاکید آنها بر حفظ آرامش عمومی در لبنان این معادله را بر هم ریخت. 
بدون شک جعجع در اینجا به بازنده اصلی ماجرا تبدیل شده است .او و مزدورانش قطعا در آینده ای نزدیک با انتقام خونخواهان شهدای تیراندازی فالانژهای لبنانی رو به رو خواهد شد و از سوی دیگر، در عملیاتی ساختن آنچه غرب و رژیم اشغالگر قدس از فالانژها خواسته اند ناکام مانده اند. 
نکته دیگر اینکه مخالفت حزب الله و امل با عملکرد طارق بیطار بازپرس پرونده انفجار بیروت ( که خود از عوامل جریان غربگرای 14 مارس می باشد)، منبعث از سوء سوابق قضات وابسته به غرب در بررسی پرونده های مشابه بوده است. کسانی که با مبانی علم حقوق آشنا هستند، به‌خوبی آگاه‌اند که «محکمه» جایی برای «نیت خوانی» و «سنجش انگیزه افراد و گروه‌ها» نیست اما در جریان بررسی پرونده ترور رفیق حریری و حتی در جریان بررسی پرونده اخیر( پرونده انفجار بندر بیروت)، مستندات و شواهد مطلق و گویا جای خود را به توطئه ها و اهداف سیاسی گردانندگان این صحنه داده اند! 
در دادگاه، باید شواهد و مدارک سخن بگویند ، نه لابی‌هایی که قضات را در بیرون از دادگاه تحت تأثیر قرار می‌دهند.این همان اصلی است که جریان 14 مارس و بازپرس پرونده انفجار بندر بیروت از آن عامدانه می گریزند! 
نکته دیگر اینکه حتی در دوران بی دولتی در لبنان نیز جریان مقاومت، نه تنها اجازه نداد سرزمین سروها لحظه ای در برابر توطئه های بی پایان دشمنان این کشور سر خم کند، بلکه پیش شرط ها و مولفه های شکل گیری امنیت وثبات در این کشور را فراهم ساخت. قطعا در این معادله، سمیر جعجع ثمره توحش و وقاحت خود و همراهانش را خواهد دید در مقابل، حزب الله و امل بار دیگر محصول درایت توام با قاطعیت خود را در بیروت مشاهده خواهند کرد.