بزرگنمايي:

پیام سپاهان - روز گذشته که روز جهانی کارگر بود و جمعیت 26 میلیون نفری کارگران ایرانی که تعدادشان از جمعیت بسیاری از کشورها بیشتر است، فرصتی به دست آوردند که حرف‌هایشان را در رسانه‌ها منعکس کنند و مردم در شبکه‌های اجتماعی این روزها به آنها تبریک بگویند، اما آنچه که واقعیت دارد، این قشر در زمان شیوع کرونا و پیش از آن به دلیل سیاست‌های نادرست در اعمال میزان واقعی دستمزد متناسب با تورم، حوادث شغلی و... صدایشان به هیچ جایی نرسیده و امروزه با مشکلات بسیار زیاد معیشتی و بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنند. طبق آماری که روز گذشته کاظم فرج‌اللهی، فعال کارگری، به آن اشاره کرده «از میزان 26 میلیون جمعیت کارگری ایران، کارگران در شرایط مختلف استخدامی، شامل 13.7 میلیون بیمه شده (بخش خصوصی)، 3.7 میلیون مزدبگیر شاغل در بخش عمومی، 3.2 میلیون بازنشسته و مستمری‌بگیرِ سازمان تامین اجتماعی، 6.2 میلیون بیکار و شمار بسیار زیادی مزدبگیر بخش خصوصی بیمه نشده، در راستای تولید یا تحقق ارزش اضافه به کار گمارده می‌شوند.
سیل کارگران بیکار شده
اگر در گوگل، عبارت «بیکاری کارگران در بحران کرونا» را جست‌وجو کنید، با این تیترهای خبری مواجه می‌شوید: « مصائب 30 هزار کارگر بیکار شده در بخش خصوصی»، « کرونا 16 هزار کارگر را در یزد بیکار کرد»، « بیش از 22 هزار کرمانی از بیمه بیکاری کرونا استفاده کردند»، «بهره‌مندی سه هزار و 900 کارگر از بیمه بیکاری در استان گلستان» و... هرچند که آمار دقیقی از تعداد کارگران بیکار شده بر اثر شیوع کرونا در کشور وجود ندارد، اما این اخبار نشان می‌دهد صدها هزاران کارگر با کمترین حمایت در شیوع کرونا کار خود را از دست دادند و این روی خوش ماجراست، چون ده‌ها هزار کارگر دیگر که بیمه نداشتند و روزمزد و در بخش‌های خدماتی مشغول به کار بودند، با بیکاری فراگیر صدایشان به هیچ جایی نرسید و از حداقل کمک‌های بیمه بیکاری نیز محروم ماندند. مطابق برآوردها تعداد کسانی که به خاطر کرونا بیکار شده‌اند دست‌کم به دو میلیون نفر می‌رسد.
سازمان تامین اجتماعی ماه گذشته گفته بود در دوران کرونا یک میلیون و 230 هزار نفر واجد شرایط دریافت مقرری بیمه بیکاری شده‌اند.
تقابل جان و نان
برکسی پوشیده نیست که کارگرانی که قرارداد رسمی ندارند و حقوق ثابت ماهانه دریافت نمی‌کنند در شرایط تشدید شیوع ویروس کرونا و بیماری کووید19 یا بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند، یا درگیر مشکلات معیشتی می‌شوند.
همین چند وقت پیش بود که ایسنا در گزارشی اعلام کرد که «برخی کارگاه‌ها شاغلان خود را به مرخصی اجباری بدون حقوق می‌فرستند و این کارگران در اغلب موارد از کمک‌های معیشتی بی‌نصیب می‌مانند.»
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با تائید این مساله گفته بود که «کارگران در دوره مرخصی اجباری حقوقی دریافت نمی‌کنند.» فتح‌ا... بیات در ادامه گفته بود: «از این رو با توجه به آنکه معیشت کارگران وابسته به کار و درآمد آنها است ترجیح می‌دهند کرونا بگیرند ولی کارشان را از دست ندهند.
او با اشاره به این که کارگران، به خصوص در واحدهای تولیدی و مونتاژ، برخلاف شاغلان اداره‌ها و کارمندان امکان دورکاری ندارند تاکید کرد که اغلب کارگران از وسیله نقلیه عمومی استفاده می‌کنند و این مساله خطر ابتلای آنها را افزایش می‌دهد.
رئیس اتحادیه کارگران پیمانی می‌گوید بخش بزرگی از کارگران این حوزه قراردادهای کوتاه‌مدت دارند و نگرانند در صورت مرخصی گرفتن دوباره به کار گرفته نشوند و به همین دلیل با وجود خطر ابتلا به کرونا ترجیح می‌دهند کار خود را از دست ندهند.