چاپ

پیام سپاهان - ایرنا / معاون امور توانبخشی اداره کل بهزیستی اصفهان گفت: آمار دقیقی از تعداد بیماران اوتیسم در دسترس نیست اما تا کنون 2 هزار و 613 کودک دارای اختلال اوتیسم در اصفهان شناسایی شده اند.
پژمان پورشبانان، معاون امور توانبخشی اداره کل بهزیستی اصفهان اظهار کرد: در استان اصفهان 13 مرکز روزانه توانبخشی طیف اوتیسم داریم که حدود 477 نفر کودک از خدمات این مراکز استفاده می‌کنند.
وی افزود: همچنین یک مرکز شبانه روزی بستری موقت برای این بیماران فعال است اما سیاست بهزیستی مبنی بر افزایش مراکز شبانه روزی نیست زیرا معتقد به استفاده از مراکز روزانه و آموزش از طریق خانواده است.
معاون امور توانبخشی اداره کل بهزیستی اصفهان تصریح کرد: براساس بررسی ها شمار این اختلال در حال افزایش و در پسرها چهار برابر بیشتر از دخترها رخ می‌دهد.
معاون امور توانبخشی اداره کل بهزیستی اصفهان ادامه داد: در کنار ارائه خدمات مراکز بهزیستی، روش‌های متمرکز فردی و چهره به چهره و در برخی موارد برگزاری کلاس دو یا سه نفره به صورت گفتار درمانی و کار درمانی با هدف بهبود فرد صورت می‌گیرد.
وی بیان داشت: اگر بتوان اختلال اوتیسم را به موقع تشخیص و برای فرد برنامه آموزشی مناسب و به هنگام برگزار کرد، نتایج درمانی خوبی در راستای بهبود فرد دریافت می کنیم که در این راستا تشخیص آن باید تا سن 2 سالگی اتفاق بیفتد.
معاون امور توانبخشی اداره کل بهزیستی اصفهان اضافه کرد: سن 2 تا 5 سالگی دوران طلایی یک فرد اوتیسمی است که باید مداخلات درمانی و آموزشی برای فرد انجام شود که این امور از سال 1380 وارد فرایند توانبخشی بهزیستی و از آن زمان این اختلال درمان می‌شود.
وی با اشاره به اینکه عمده برنامه های آموزشی بهزیستی متمرکز بر ایجاد تعاملات اجتماعی فرد است، بیان داشت: یکی از روش‌ها برنامه جامع (ABA) است که حوزه‌های مختلفی از جمله مهارت‌های آموزشی، مهارت‌های اجتماعی، شناخت، کارکردهای اجرایی، حرکت، مهارت‌های انطباقی، بازی و زبان را شامل می‌شود که اگر به تعداد ساعات لازم انجام شود، برای یک کودک مبتلا به اوتیسم کافی است و این کودکان نیازی به شیوه‌های دیگر ندارند.
پورشبانیان گفت: روش دیگر آموزشی و درمانی روش « TEACCH» و شناخت محیط پیرامون و اشیاء است که در این روش، برنامه مقدماتی با برگزاری کلاس‌های ویژه و عمومی و گفتار درمانی انجام می‌شود.
اختلال طیف اوتیسم یک اختلال نورولوژیکی است که خودش را در سال‌های اولیه رشد کودک نمایان می‌کند.
این اختلال در بیماران اوتیستیک موجب می‌شود که مغز فرد مبتلا به اوتیسم نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی به‌درستی عمل کند و مزاحم او برای یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران به ‌طور اجتماعی می‌شود.
کودکان و بزرگسالان دارای اختلال طیف اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیر کلامی، مهارت‌های شناختی معمول، رفتارهای اجتماعی، فعالیت‌های سرگرم‌کننده و بازی دارای مشکل می‌باشند.