چاپ

پیام سپاهان - اعتماد / « شرایط از اضطرار عبور کرده است! » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته جعفرگلابی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
البته دیگر از نوشتن‌ها و گفتن‌ها و توصیه‌ها و حتی هشدارها و فریادها کاری برنمی‌آید، 18 تیر ماه یعنی چهار ماه پیش که خیز برداشتن دوباره کرونا کاملا مشهود شد و200 مرگ غم‌انگیز تیتر «اعتماد» شده بود همین‌جا طی یادداشتی نوشتم که عدد 34 را به خاطر بسپاریم! حالا که مرگ و میرها به 400 رسیده، دیگر واقعا عدد 34 برای‌مان خاطره شده است! زهی افسوس و اشک و حسرت! مجال تحلیل و موشکافی نیست، تصمیم‌گیران در برابر بزرگ‌ترین و سخت‌ترین آزمون خود قرار گرفته‌اند و اگر فورا تصمیمات ضروری اتخاذ نکنند چه بسا حتی بازگشتن به شرایط خطیر کنونی هم امکان‌‌‌پذیر نباشد. سخنگوی وزارت بهداشت از ضرورت آرایش جنگی در برابر کرونا می‌گوید با این حال دولت هنوز به اقدامات سراسری، قاطع و همه‌جانبه دست نزده و امکان آن وجود دارد که رهبری شخصا ورود کند و دستورات اکید و اضطراری صادر نماید.
اگر واقعا خطر فاجعه‌آمیز شدن اوضاع کرونایی درک شده است و جدا بنای توقف روند هولناک آن وجود دارد بنابر نظر اعلامی کارشناسان اپیدمولوژیست راهی جز اعلام وضعیت اضطراری و آغاز شدیدترین مقررات سختگیرانه وجود ندارد و تاخیر در آن جز بدتر شدن اوضاع هیچ ثمر اقتصادی در بر نخواهد داشت. به نظر می‌رسد اگر صدها بار دیگر تصاویر سخت‌ترین اوضاع بیمارستانی نشان داده شود و انبوه مردگان و قبرهای آماده از سیما پخش شود تا زمانی که اقدامات قاطع و محدودیت‌های حداکثری اعمال نشود کسانی که بنای شنیدن ندارند قدمی در جهت رعایت حفاظت‌های شخصی بر نخواهند داشت و این‌گونه تبلیغات اتفاقا روحیه کسانی را خراب خواهد کرد که حداکثر پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کنند. ستاد ملی مقابله با کرونا به یک استراتژی مدون و مشخص نیازمند است که در هر زمینه‌ای از پیش تکلیف هر کس و هر موضوعی مشخص باشد و انواع مناسبت‌ها و ملاحظات و مانع‌ها و پیشامدها او را از مسیر خود دور نسازد. دولتی که به ‌شدت نگران مردم خویش است و از قریب‌الوقوع بودن فاجعه هراس دارد از هیچ اقدامی فرو گذار نخواهد کرد و پیرامون خود انواع خطوط قرمز نمی‌کشد، خطوط قرمزی که معلوم نیست از کجا پیدا شده‌اند و چرا علی‌رغم تجربه انواع کشورها از آن بیم دارد؟ اگر 400 فوتی در روز برای‌مان عادی نشده است و انتظار عدد‌های بالاتر را نمی‌کشیم تعطیلی سراسری و کامل حداقل به مدت 2 هفته، منع آمد و شد مردم در خیابان‌ها به جز برای امور ضروری آن هم در حداقل زمان ممکن، ممنوعیت سفرهای بین شهری و بین استانی، ممنوعیت مراسم عزا و عروسی، توزیع ارزان ماسک و مواد ضدعفونی با کیفیت، آموزش روزانه مردم برای چگونگی عبور از شرایط سخت کنونی کم‌کم به ضرورتی اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده‌اند و نجات جان‌های بسیاری به آن گره خورده است. بدیهی است همچنان که پیش‌تر هم گفته شد و متولیان مربوطه اعتنایی نکردند اگر مسوولان از کرونا سبقت نگیرند، کرونا از ایشان سبقت خواهد گرفت همان‌طور که تا حالا سبقت گرفته است و محدودیت‌ها خود را تحمیل خواهند کرد و دیر یا زود اجرایی خواهند شد با این تفاوت که هرچه دیرتر شوند پرهزینه‌تر و تلخ‌ترخواهند بود. در این شرایط خطیر و تحریمی و افول اعتمادها و فوران ناامیدی‌ها اگر می‌توانستیم در زمینه کرونا موفق عمل کنیم و با چنگ و دندان هم که شده عدد 34 فوتی روزانه را حفظ و کاهش می‌دادیم موجی از امید و انرژی و سرزندگی و آمادگی و سختکوشی و طراوت و احساس پیروزی و انسجام و همدلی در بین مردم ایجاد می‌شد و به سایر حوزه‌ها هم نفوذ می‌کرد و از این طریق در قلب شب سیاه روزنه نور پدید می‌آمد و بزرگ می‌شد و چون خورشید همه‌جا را گرم و روشن می‌کرد. هرچند برای این مهم دیر شده است ولی هنوز وقت هست، کاش مسوولان به جای شعار دادن و موعظه کردن وقت بگذارند، جلسات اضطراری و اجرایی برگزار کنند، در کارها و تصمیم‌ها سرعت عمل را حیاتی بدانند و در مقابل اعمال محدودیت‌های ضروری مقاومت خود را رها کنند و امور را برای مدت کوتاهی هم که شده به کارشناسان بسپارند.