پیام سپاهان -
آخرین خبر / ناگفته هایی از زندگی علامه امینی صاحب اثر گرانسگ الغدیر در مسابقه ایران را در این ویدئو ببینید.
بی‌تردید، علامه شیخ عبدالحسین امینی یکی از برجسته‌ترین پژوهشگران و اندیشمندان جهان اسلام است. این‌که برای تدوین یک اثر، ده هزار کتاب را بررسی کنی و شهر به شهر و کشور به کشور، در پی اسناد و مدارک باشی، عزمی به بلندای قله‌های رفیع می‌خواهد. طی‌کردن راهی که علامه امینی برای تدوین و تألیف «الغدیر» پیمود، جز با پای عشق میسر نبود. رهاورد این تکاپوی عاشقانه و تحقیق عالمانه، اثری است که تشنگان حقیقت را از زلال معرفت سیراب می‌کند و بذر آگاهی را در دل رهپویان اندیشه و پژوهش می‌پاشد. «الغدیر»، اثر جاودانه علامه امینی، تنها دایرهالمعارفی برای اثبات یک واقعه تاریخی نیست، بلکه گنجینه‌ای از معارف ناب اسلامی است که به تمامی مسلمانان تعلق دارد.
او برای تألیف این اثر جاودانه، ابتدا به مطالعه کتاب‌ها و منابع موجود در کتابخانه‌های جهان اسلام پرداخت و حدود 10 هزار جلد کتاب را، از ابتدا تا انتها، مطالعه کرد. آن‌گاه به طبقه‌بندی میلیون‌ها فیش تحقیقی و یادداشت‌های خود، از این آثار، مشغول شد. تهیه این یادداشت‌ها، کاری سخت، سنگین و طاقت‌فرسا بود. بسیار پیش می‌آمد که علامه امینی، اجازه تهیه تصویری از کتاب یا بیرون بردن آن از کتابخانه را پیدا نمی‌کرد؛ آن‌گاه مجبور بود کتاب را استنساخ کند؛ کاری که امروزه حتی تصورش مشکل است. حتی بعضی وقت‌ها ناچار می‌شد، برای نسخه‌برداری از کتاب‌ها، شب را در کتابخانه بماند و با هوای گرم و تاریکی آن کنار بیاید و در نور شمع یا چراغی کوچک، کار نسخه‌برداری را ادامه دهد.
این تلاش بی‌وقفه، سلامت علامه را به مخاطره می‌انداخت، اما او حاضر به متوقف‌کردن تحقیق و پژوهش نبود. دغدغه او، زدودن غبار غفلت از حقیقتی بزرگ بود؛ حقیقتی که طی قرن‌های متمادی، با وجود محدودیت‌ها و دشمنی‌ها، در آثار بیشتر علمای جهان اسلام انعکاس یافته بود. یازده جلد نخست «الغدیر»، در زمان حیات علامه چاپ شد، اما روند چاپ و انتشار کتاب هم با سختی و مشقت توام بود. ظاهراً پس از چاپ جلد یازدهم، علامه تصمیم گرفت برای تدوین بقیه مجلدات، به تکمیل اطلاعات و تحقیقات خود بپردازد. «احمد امینی»، فرزند وی، می‌گوید:«لازم بود که به کشورهای مختلف بروند تا دیگر آثار خطی را ببینند، بیش از 10 سال از عمرشان برای این موضوع صرف شد. علامه خیلی پیگیری کرد و آخر عمرش نیز مشغول تحقیق بود، اما دیگر اجل مهلت نداد.» علامه که پایان عمر را نزدیک می‌دید، کار تدوین و تکمیل «الغدیر» را به پسرش «حاج‌رضا امینی» سپرد و توصیه‌های خود را برای تدوین کتاب، در 100 صفحه برای او نوشت. علامه شیخ عبدالحسین امینی، ظهر روز جمعه، 12 تیرماه سال 1349 درگذشت و پس از تشییع باشکوه پیکرش در ایران و عراق، در کتابخانه امیرالمؤمنین(ع) نجف اشرف که خود، بانی و توسعه‌دهنده آن بود، به خاک سپرده شد.
متن برگرفته از روزنامه خراسان