چاپ

پیام سپاهان - آخرین خبر / در کافه‌ها نشستیم/ حرف زدیم/ سیگار کشیدیم/ سیگارمان را خاموش کردیم/ سکوت کردیم/ خندیدیم/ شعر خواندیم/ عاشق شدیم/ جدا شدیم/ گریه کردیم/ و باز خندیدیم/ در کافه‌ها وقتمان را تلف کردیم و آن وقت‌های تلف شده بهترین اوقاتمان بود/ در کافه‌ها زندگی کردیم/ ولی آن‌جا نمردیم... شارل بودلر‌
‌
‌‌این شعر بودلر را که پیدا کردم، نوشتن این مطلب هم برایم آسان شد و هم سخت. آسان شد چون شعر مناسبی برای شروع مطلبم پیدا کرده بودم که به‌خوبی حس و حال من را درباره کافه و کافه‌نشینی بیان می‌کرد، آن هم نوشته‌ای از بودلر که هم شاعر بود و هم فرانسوی و فرانسه هم که مهد کافه و کافه‌نشینان... و نوشتن را برایم سخت کرد چون دیگر چیزی برای نوشتن نداشتم، انگار هر چه را من می‌خواستم بنویسم، بودلر در این شعر گفته بود. پشت میز یک کافه نشسته بودم، این شعر بودلر را بالای کاغذ نوشته بودم و دیگر نمی‌دانستم چه بنویسم. دوستم گفت: چرا بقیه‌اش را نمی‌نویسی؟ گفتم: «هرچه می‌خواستم بگویم توی این شعر هست. کاش این شعر را من گفته بودم.» دوستم شعر را خواند و گفت: «جالب است ولی شبیه شعر نیست، مثل نثر است.» گفتم: «به خاطر ترجمه است، روح شعر توی ترجمه از بین می‌رود.» دوستم گفت: «این شعر بودلر را به اسم خودت چاپ کن.» گفتم: یعنی چی؟ ‌گفت: «یعنی زیرش به جای بودلر اسم خودت را بنویس.» گفتم: مگر می‌شود؟ دوستم گفت: کی می‌فهمد؟ گفتم: «می‌فهمند، خیلی زشت می‌شود.» دوستم گفت: «اگر این را خودت از خودت نوشته بودی ولی به جای اسمت می‌نوشتی شارل بودلر باز هم می‌فهمیدند؟» گفتم: ‌«صددرصد.» دو‌ستم گفت: «امتحان کن:‌
‌
‌به صندلی‌اش نگاه کردم/ همان جایی که همیشه می‌نشست/ باز همان جا نشسته بود.../ کافه شلوغ بود/ یک نفر پرسید: «می‌توانم آن صندلی را بردارم؟»/ گفتم: «نه»، ژاک پره ور‌
‌
‌نه شعر اول مال بودلر است، نه شعر دوم مال پره ور و نه شعر آخر مطلب، مال پاسترناک. همه را خودم نوشته‌ام و برای این‌که شعرم خوانده شود از نام این بزرگان استفاده کرده‌ام. ‌این کار را یک‌بار دیگر هم انجام داده بودم؛ اسم آدم‌های بزرگ را قرض می‌گیرم تا نوشته‌ام دیده شود و بعد اسم را به صاحب بزرگش برمی‌گردانم؛ قرضی کوتاه‌مدت. این دیوانه‌بازی را من و دوستم یک غروب دلگیر درآوردیم که دلمان گرفته بود و گوشه یک کافه خلوت نشسته بودیم.‌
‌بوریس پاسترناک می‌گوید: در این دنیا دو جا را دوست دارم/ اول کافه‌های شلوغ و دوم کافه‌های خلوت را... .‌
‌
برگرفته از اینستاگرام سروش صحت