چاپ

پیام سپاهان - ایسنا/اصفهان یک پژوهشگر هنرهای سنتی، با بیان اینکه هنر اصفهان در محدوده میدان نقش‌جهان تعریف نمی‌شود، گفت: هنر، هر بامداد و در هر نفس از اصفهان آبرو می‌گیرد.

عمارت توحیدخانه دانشگاه هنر اصفهان، 18 آبان ماه میزبان یکی از پژوهشگران برجسته هنرهای سنتی بود. در این برنامه که به همت موزه عصارخانه شاهی و مرکز اصفهان‌شناسی و خانه ملل وابسته به سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان برگزار شد، هادی سیف ، پژوهشگر و نویسنده از عزیمت به اصفهان و شیفتگی خود به هنر این شهر گفت.
به گزارش ایسنا، سیف که متولد 1326 در شیراز است، در رشته تاریخ هنر در دانشگاه اصفهان و دانشگاه استراسبورگ فرانسه به تحصیل پرداخته و «نقاشی قهوه‌خانه‌ای»، «نقاشی روی کاشی»، «نقاشی روی گچ»، «نقاشی پشت شیشه»، «سوته‌دلان نقاش»، «از قهوه‌خانه تا فرهنگسرای نیاوران»، «مجنونی‌ها» و «دلشدگان هنر» از جمله تألیفات پژوهشی او درباره هنرهای سنتی است.
وی، اولین بخت زندگی خود را آمدن از شیراز به اصفهان، تحصیل در دانشگاه اصفهان و بهره مندی از محضر اساتیدی چون بدرالدین کتابی و منوچهر قدسی دانست و گفت: همواره بین اصفهان و شیراز قیاسی پیدا و پنهان وجود دارد، اما اصفهان آبروی هنر شرق و میعادگاه عابدان و عاشقان هنر است و در یک جمله، اصفهان یک معلم و راهبر است.
این پژوهشگر هنرهای سنتی ادامه داد: اطلاعات من از اصفهان به اندازه یک دانشجوی سال اول بود و کسی باید مقتدا و رهبر من می‌شد تا مرا هدایت کند دکتر لطف الله هنرفر بود. همچنان شاکر خداوند هستم که با او آشنا و همنیشن شدم و گاهی روزانه 8 تا 9 ساعت با او صحبت می‌کردم.
سیف یادآور شد: روزی استاد هنرفر به من گفت که هر آنچه در توان داشتم درباره هنر اصفهان تحقیق کردم اما شناگری در این اقیانوس تمام‌شدنی نیست و گاهی از شدت دامنه تحقیقات دوست دارم در آن غرق شوم.
این پژوهشگر، اصفهان را شهری دانست که کوچه به کوچه و آجر به آجر آن شناسنامه دارد و در این باره گفت: لطف‌الله هنرفر به من امر کرد به سراغ هنرمندان گمنام بروم و اولین جایی که باید می‌رفتم، عظیم‌ترین میعادگاه هنر، یعنی بازار قیصریه بود که صندوق سر به مهر هنر مشرق‌زمین است.
سیف از روزهای سال سوم دانشگاهش گفت که از طرف مسئولان دانشگاه مأمور شده بود پروفسور محسن هشترودی، اندیشمند و ریاضی‌دان ایرانی را برای گردش در شهر اصفهان همراهی کند و از روایت‌ها و داستان‌های پروفسور هشترودی از جزء جزء بناهای تاریخی اصفهان که او را بیشتراز قبل شیفته هنر اصفهان کرده بود.
وی خاطر نشان کرد: اصفهان چنان تأثیری روی من گذاشت که در سال دوم دانشگاه احساس کردم قادر نیستم این شهر را ترک کنم.
این پژوهشگر هنرهای سنتی در ادامه اظهار کرد: پس از مطالعه اولیه درباره هنرمندان گمنام، دریچه غریبی به روی من باز شد. پس از رفتن به فرنگ و بازگشت به ایران، به توصیه دکتر هنرفر به دنبال پژوهش درباره هنرهای مردمی رفتم چرا که هنرهای مردمی نقش و سهم عمده ای در اعتلای هنر ایران دارند.
وی تاکید کرد: هنر اصفهان در محدوده میدان نقش‌جهان تعریف نمی‌شود و هنر، هر بامداد در هر نفس اصفهان آبرو می‌گیرد.
سیف، با بیان اینکه جامعه احترام لازم را به هنرمندان نگذاشته است، گفت: هم‌اکنون استاد راهنمای رساله‌های کارشناسی‌ارشد و دکترای زیادی هستم و می‌بینم که متأسفانه سوادها بسیار پایین است و دل‌ها با زیبایی‌ها و خلاقیت‌های هنر بسیار غریب است.
حمید فرهمند ، عضو هیئت‌ علمی دانشگاه هنر اصفهان نیز که در این نشست حضور داشت، اظهار کرد: توجه به ثبت زندگینامه هنرمندان در اروپا از دوران رنسانس آغاز شد. این مطالعات در ایران به دوره تیموری برمی‌گردد، اما تعداد رساله‌ها، کتاب‌ها و مقالاتی که به رشته تحریر درآمده نه با کیفیت و نه با کمیت هنر و هنرمندان ایرانی سازگار نیست.
وی افزود: در نیم قرن اخیر توجه به این پژوهش‌ها بیشتر شده است که از جمله این پژوهش ها می‌توان به آثار مرحوم مهدی بیانی، جلال‌الدین همایی و ایرج افشار اشاره کرد.
عضو هیئت‌ علمی دانشگاه هنر اصفهان با بیان اینکه در این میان، آثار دکتر هادی سیف ویژگی‌های متفاوتی دارد، گفت: اشاره و توجه به بستر فرهنگی و اجتماعی ای که هنرمند در آن بروز کرده از جمله این ویژگی‌هاست.
انتهای پیام