چاپ

پیام سپاهان - درختان ریه‌های طبیعی کره زمین هستند که نقش مهمی در تأمین اکسیژن مورد نیاز برای ادامه حیات بر روی کره خاکی دارند، اما فواید درختان تنها به تأمین اکسیژن و جذب دی‌اکسید کربن محدود نمی‌شود.

درختان یک خط دفاعی قوی در برابر تغییر آب‌وهوا هستند که تهدیدی جدی برای سلامت انسان محسوب می‌شود؛ کمک به پالایش هوا یکی از عملکردهای اساسی درختان است. درختان اکسیژن تولید می‌کنند، ذرات معلق هوا را جذب کرده و مه دود را کاهش می‌دهند که تمام این موارد سلامت تنفسی جامعه را بهبود می‌بخشد. به‌طور خاص، وجود درختان برای حفظ سلامت هوا در مناطق شلوغ و آلوده حیاتی است.
ریشه درختان خصوصاً درختان چندساله در عمق خاک نفوذ می‌کند، اما گاهی ریشه به دلایل مختلف از خاک بیرون می‌زند و در مجاورت هوا قرار می‌گیرد. در این میان نخستین چیزی که باید درک شود، اینکه چه چیزی باعث شده ریشه‌ها در معرض هوا قرار گیرند. این‌گونه نیست که ریشه درخت مانند نوعی شاخک از زمین خارج شود، زیرا ریشه‌های درخت متحرک نیستند. اگر ریشه یک درخت در معرض هوا باشد، عموماً به این دلیل است که خاک فرسایش یافته. زمانی که متوجه شدید ریشه‌های درختان در معرض فرسایش قرارگرفته‌اند، اولین کار اضافه کردن خاک سطحی و پوشاندن ریشه‌هاست.
بریدن ریشه‌های درختان از خاک بیرون زده هم روش دیگری است که البته در مواردی موجب ناپایداری درخت می شود و اگر به ‌اشتباه انجام شود، درخت را می‌کُشد. به‌جای قطع ریشه‌های در معرض هوا، سعی کنید آن‌ها را بپوشانید. البته اضافه کردن خاک سطحی روی ریشه درختان نیز گاهی مشکلاتی را ایجاد می‌کند. اگر از خاک نامناسب استفاده کنید و بیش‌ازحد ریشه را بپوشانید، درخت آب کافی نخواهد داشت و آسیب می‌بیند. به‌طور خلاصه، این اقدام دوام نخواهد داشت.
پوشاندن ریشه‌ها با بتن نیز یک‌راه هوشمندانه دیگر است. بتون، ریشه‌های درخت را از اکسیژن و آب بلوکه می‌کند. باگذشت زمان، ریشه‌های درخت به هوای تازه نیاز دارند، بنابراین دوباره بر روی زمین رشد می‌کنند و این بار، بتن را می‌شکنند. مالچ بهترین راه برای پوشاندن ریشه‌های درختان در بالای زمین است. زمانی که 2-3 سانتی‌متر مالچ آلی اضافه می‌کنید، ریشه‌ها را مرطوب نگه می‌دارد و از آن محافظت می‌کند.
تمام درختان به اختلال ریشه حساس هستند. ساخت‌وساز، محوطه‌سازی، نصب و تغییرات آب و هوایی ازجمله مواردی است که باعث بروز مشکل برای درختان می‌شود. تأثیر این تغییرات بر روی درختان می‌تواند ویران‌کننده باشد و حتی ممکن است این روند پنج‌ تا 10 سال طول بکشد تا آثار این تخریب مشاهده شود.
برای درک اینکه چگونه درختان تحت تأثیر اختلال در ریشه قرار می‌گیرند، درک ساختار سیستم ریشه درخت مهم است. 90 درصد سیستم ریشه در 12 تا 18 اینچ اول خاک قرار دارد. ریشه‌ها از تنه به‌صورت شعاعی یک تا دو برابر ارتفاع درخت گسترش می‌یابد.
فرسایش خاک ریشه‌ها را در معرض دید قرار می‌دهد. این ریشه‌های سطحی می‌توانند به یک خطر تبدیل‌شده و یا باعث مشکل در کاشت شوند و به‌راحتی مجروح می‌شوند. از بین بردن این ریشه‌ها ممکن است رطوبت درخت را مختل کند و باعث استرس جدی برای گیاه شود. پوشاندن آن‌ها با خاک نیز ممکن است باعث کاهش اکسیژن به ریشه‌های ریز در خاک شود. بهترین راه‌حل معمولاً استفاده از کمپوست و یا تراشه‌های چوبی است. این مواد به‌اندازه کافی متخلخل هستند و به‌اندازه کافی اکسیژن به خاک منتقل می‌کنند. راه دیگر جایگزینی چمن بسیار رقیق با مالچ است که مواد مغذی را تأمین می‌کند.
تحقیقات نشان می‌دهد که اختلال متوسط در سیستم ریشه باعث افزایش استرس نمی‌شود. از بین بردن ریشه‌ها ممکن است باعث آسیب کافی به سیستم ریشه شود. ممکن است ریشه‌های مختلفی درهم‌تنیده شده و این مشکل را دشوارتر کند. پیش‌بینی اینکه حذف ریشه‌ها آسیب بیشتری نسبت به تنها گذاشتن آن‌ها داشته باشد، دشوار است.
ازآنجاکه ریشه‌ها در نزدیکی سطح هستند و به اکسیژن نیاز دارند، بالا بردن سطح خاک در اطراف یک درخت می‌تواند تأثیر جدی داشته باشد. این خاک جدید باعث کاهش چشمگیر اکسیژن به ریشه می‌شود. از طرف دیگر، از بین بردن تنها چند اینچ خاک سطحی می‌توانید بسیاری از سیستم ریشه درخت را حذف کرده و گیاه را تحت تأثیر قرار دهد. هرچه تعداد ریشه‌های کمتری تحت تأثیر قرار گیرد، احتمال زنده ماندن درخت بیشتر می‌شود.
تعادل بین تاج درخت (بالا) و سیستم ریشه برای نگهداری درختان سالم مهم است . وقتی ریشه‌ها به هر دلیلی از بین می‌روند، عدم تعادل، استرس ایجاد می‌کند. یک درخت معمولاً 4 تا 7 ریشه اصلی دارد. قطع تنها یکی از آنها در چند پا از تنه می‌تواند تا 25 درصد از سیستم ریشه را از بین ببرد. در چنین شرایطی، دادن آب اضافی به درخت در دوره‌های خشک تابستان و نازک شدن تاج ممکن است به کم شدن میزان استرس کمک کند. در حین حفاری، احتمال ریزش قابل‌توجهی وجود دارد، اما اگر خاک به‌زودی پس‌ازآن جایگزین شود، ریشه‌ها می‌توانند در خاک جایگزین احیا شوند و احتمال احیای آن بیشتر است. مراقبت‌های اضافی (در درجه اول آب دادن) در طی ترمیم ریشه‌های ازدست‌رفته مورد نیاز خواهد بود. هنگامی‌که تأسیسات زیرزمینی باید نزدیک درخت ایجاد شوند، تونل زنی یا تقویت آن در زیرسیستم ریشه از آسیب دیدن در کل جلوگیری می‌کند.
جانسون (1999) می گوید: "برخی از درختان پس از بین رفتن 50 درصد از ریشه‌های خود زنده می‌مانند. بااین‌حال، گونه‌های دیگر نسبت به برش ریشه، بسیار حساس هستند. در صورت امکان، بیش از 25 درصد از ریشه‌های موجود را برای درخت مختل نکنید، یک متخصص مراقبت از درخت می‌تواند به شما در تعیین میزان دخالت ریشه یک درخت خاص کمک کند".
فعالیت های عمرانی در مجاورت درختان یکی از عواملی است که بر سلامت درخت تاثیرگذار است. درختان مسن نسبت به درختان جوان‌تر مستعد آسیب بیشتر در اثر فعالیت‌های ساختمانی هستند (Cappiella 2006، Johnson 1999). تأثیرات منفی ناشی از فعالیت‌های ساختمانی در منطقه ریشه درخت، اغلب تا 3 یا 7 سال پس از پایان ساخت‌وساز در درخت قابل‌مشاهده است (جانسون 1999).
هرس معمولاً برای درختان بزرگی که آسیب ریشه‌ای داشته‌اند توصیه می‌شود. بااین‌حال، نظرات در مورد این عمل متفاوت است. با فرض اینکه درخت دارای آب کافی است و در حال ریزش شدید نیست، برخی از کارشناسان معتقدند که حفظ حداکثر پوشش برگ برای بازسازی ریشه مهم است و تنها اندام‌های مرده باید برداشته شوند. برخی دیگر معتقدند که هرس اندام‌های زنده انتخاب‌شده برای جبران ریشه‌های ازدست‌رفته ضروری است. به‌طورکلی، بهتر است توصیه‌های متخصص مراقبت از درخت خود را که در زمینهٔ آسیب در ساخت‌وساز به درختان تجربه کرده است، دنبال کنید. هرس ممکن است باعث کاهش مقاومت در برابر باد و ضعف اندام و بهبود سلامت درخت و ظاهر آن شود. اجازه ندهید کسی شاخه‌های بالا را به همان ارتفاع قطع کند.
پس از اتمام فعالیت‌های ساختمانی، وضعیت درختان مورد نظر را حفظ کرده و نشانه‌های استرس یا آسیب را یادداشت کنید. برگ‌های سوخته و شاخه‌های افتاده معمولاً اولین علائم آسیب به درختان پس از ساخت‌وساز هستند. در گیاهان برگ‌ریز این علائم ممکن است با تغییر رنگ زودرس و ریزش زودرس برگ همراه باشد. علاوه بر مشاهده ظاهری درخت، بر رشد سالانه آن نظارت کنید. گیاه آسیب‌دیده آهسته‌تر رشد می‌کند و در برابر حشرات، بیماری‌ها و استرس ناشی از هوا مقاومت کمتری دارد. درختان سالم به‌طورکلی حداقل در دو انتهای شاخه‌ها هر سال دو تا شش اینچ رشد می‌کنند. عکس‌ها و سوابق درخت قبل از ساخت همچنین می‌توانند به شناسایی مشکلات رشد کمک کنند. پس از اتمام ساخت‌وساز، درختان باید در صورت نیاز آبیاری شوند تا تنش آب به حداقل برسد. کاشت منطقه زیر درخت با بوته‌های فرفورژه یا گیاهان علفی چندساله به‌جای چمنزار نیز به نفع درخت خواهد بود.
منابع: stormwater، mortonarb، thoughtco، arborilogical وjltreeservice
انتهای پیام