بزرگنمايي:

پیام سپاهان - چرا باید در اقتصاد کشورمان به جوانان و تشکل‌های برخاسته از آنان توجه ویژه‌ای شود؟
زمانی که با بزرگان، پای صحبت برای حمایت‌های اجرایی ویژه جوانان می نشینیم، سوال‌شان این است که چرا باید جوانان را متمایز دید و حمایت کرد؟ مگر جوانان با افرادی که پا را فراتر گذاشته‌اند، به ویژه در حوزه اقتصاد، متفاوت هستند که ما باید حمایت بیشتری از آنها داشته باشیم؟
امروزه در بسیاری از کشورهای جهان و به ویژه کشورهایی با رشد اقتصادی بالا، تشکل‌های ویژه جوانان و به طور خاص در دو پارامتر جوانان، اقتصاد و کسب و کار بیش از یک قرن وجود دارد و در حال فعالیت و مورد توجه قرار گرفته اند. اما چرا سراغ این مدل از حمایت رفته اند و دلایل عمده آن چیست؟
عامل مهم در انجمن‌های جوانان این است که جوانان، خود تصمیم می‌گیرند که چه نیاز صنفی و حمایتی می‌خواهند و مدافع آن می‌شوند، همان‌گونه که تشکل‌های مطرح اقتصادی ایجاد می‌شود تا نیاز صنفی کارآفرینان را پیگیری کنند، چراکه به جز کارآفرینان و صاحبان کسب و کار به خوبی نمی‌توانند نیاز حمایتی خود را در جهت رشد بیان کنند. امروز وقتی قوانین کشور را مرور می‌کنم، متوجه قوانین قدیمی کسب و کار می‌شوم تا جایی که برای بروز و تحقق کسب و کارهای جدید و نوپا این روزها جایی برای آن دیده نمی شود.
می‌توان گفت جوانان همواره گروه اصلی ایده‌های نو هستند، ساختاری پر انرژی برای ساخت آینده‌ای بهتر و رد نظریه‌های ناممکن و تبدیل آن به تجلی حضور. حال باید به ایده‌های مختلف این فرصت را داد تا تبدیل به یک فرصت کسب و کار شود. چون ایده‌های نو عدم قطعیت شدیدی دارند. بسیاری از جوانان از ترس گرفتاری در مباحثی چون بیمه، مالیات و مشکلات مختلف، از تشکیل و ثبت شرکت هراس دارند و این ترس مانع از آن می‌شود که بسیاری از ایده‌های نو هیچ‌گاه نتوانند فرصت تبدیل به یک کسب‌ و کار و حتی جذب سرمایه‌گذار را بیابند. به این ترتیب باید این فرصت را به گروه‌ها و ایده‌ها داد تا تحقق بیابند. رسمی‌ نشدن ایده‌ها و عدم تشکیل شرکت‌ها باعث می‌شود که دولت‌ها نه آمار درستی از وضعیت کشور و جامعه استارتاپی خود داشته باشند و نه اساسا بتوانند حمایت‌هایی را از این گونه شرکت‌ها داشته باشند. به عبارت دیگر تا زمانی که ایده‌ها تبدیل به یک شخصیت حقوقی نشوند، دولت‌ها نمی‌توانند به صورت شفاف ساز و کارهایی برای حمایت از ایده‌ها، یا حتی تخصیص فضای فیزیکی داشته باشند. مورد بعدی این است، تا زمانی که پایگاه‌های رسمی جهت حضور جوانان ایجاد نشوند، ارزیابی دقیقی از ضعف‌ها و قوت‌های فضای جوانان از آنها میسر نخواهد شد و نمی‌توان دقیقا مشخص کرد که چند درصد موفق یا ناموفق بوده‌اند. نمی‌توان شناسایی کرد که چه سیاست‌هایی را باید مد نظر قرار داد و کدام گروه موفق‌تر بوده‌اند، سنجه‌های کلیدی می‌تواند به واسطه این نهادها انجام شود. 
زمانی که جوانان با مجموعه‌های تثبیت شده سنتی و... وارد مذاکره می‌شوند، همواره در موضع ضعف نسبت به آنها قرار می گیرند، همچنین این گروه‌ها در طول مسیر رشد ممکن است افرادی را از دست داده یا افراد جدیدی را به گروه خود اضافه کنند، اما فقدان مجموعه‌های حامی کارآفرینان جوان این تغییرات آنها را در موضع غیرشفاف قرار می‌دهد و گاهی خود باعث از هم پاشیده شدن گروه‌ها یا از بین رفتن حقوق آنها می‌شوند.
یکی از دلایل حضور سریع جوانان در عرصه‌های اقتصادی در کشورهای پیشرو، ایجاد انگیزه و پشتوانه حمایتی است، که دارند و امیدوارم در آینده‌ای نه چندان دور این اولویت حمایتی، خارج از صحبت‌های شعارگونه، پای در عرصه اجرایی گذاشته و در قوانین و همچنین ساختارهای اجرایی، شاهد رفتارهای درستی در جهت رشد کشور باشیم.
نوید ادریس-فعال اکوسیستم کارآفرینی
انتهای پیام