بزرگنمايي:

پیام سپاهان - رجا / متن پیش رو در رجا منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
بالاخره پس از دوازده سال تکیه بر کرسی ریاست مجلس شورای اسلامی، با اتمام کار مجلس دهم، حضور لاریجانی نیز به سر آمد. دوره ریاست علی لاریجانی بر مجلس، با حوادث متعددی همراه بود. از فتنه 88 تا تصویب برجام که می‌توان گفت مسیر پیش روی کشور را تغییر داد، از جمله اتفاقاتی هستند که در این دوره رخ دادند و نقش آفرینی لاریجانی در آنها مشهود و تأثیر گذار است.
به عبارتی نقش لاریجانی در به وجود آمدن اوضاع کنونی برای کشور، بیشتر از روحانی نباشد، کمتر نیست. اما با این حال در چند روز اخیرشاهد بودیم که افراد و رسانه‌های منتسب به وی، خود را به آب و آتش می‌زنند که عملکرد او را در راستای منافع انقلاب اسلامی جلوه‌ دهند. برخی از دولتی‌ها نیز به میدان آمده‌اند تا محبت‌های لاریجانی در حق دولت بی‌عمل را جبران کنند.
برجام؛ لکه ننگ کارنامه لاریجانی
محسوس‌ترین تأثیر لاریجانی در پدید آمدن وضعیت امروز کشور، همدستی او با روحانی برای تصویب برجام بود. همگان به یاد دارند که علی لاریجانی با تصویب برجام در عرض بیست دقیقه، چگونه مسیر دولت تدبیر برای نابودی فناوری هسته‌ای و تحمیل خسارت محض به کشور را هموار کرد.
البته این لطف لاریجانی به دولتی ها بی پاسخ نماند و ابراز تشکر مقامات دولتی از شخص وی را به دنبال داشت.
علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در قدردانی از لاریجانی گفته بود: تشکر ویژه‌ای از آقای دکتر لاریجانی دارم. آقای دکتر لاریجانی زمانی هم که دبیر شورای عالی امنیت ملی بودند گام بزرگی در حل و فصل موضوع هسته‌ای برداشتند و آن مربوط می‌شد به برنامه مدالیته که به ابتکار ایشان بود و با این ابتکار بحث فنی ما با آژانس بین‌المللی پایان یافت. زمانی که آقای لاریجانی به ریاست مجلس رسیدند چه در دولت سابق که ما به صورت محرمانه با آمریکا مذاکره می‌کردیم ، فعالانه حمایت می‌کردند و چه در دولت یازدهم که این موضوع شتاب بیشتری گرفت ایشان به عنوان یک عضو اصلی کمیته راهبردی هسته‌ای همواره حامی و پیشنهاد دهنده افکار و پیشنهادات بسیار مفید و موثری بودند.
لاریجانی در روز تصویب برجام در مجلس به گونه‌ای القا می‌کرد که گویا از جانب رهبری به او دستور داده شده تا برجام تصویب شود!
این بازی سیاسی لاریجانی تا جایی ادامه داشت که دفتر رهبرانقلاب مجبور به دادن تکذیبیه شد.
حمید رسایی نماینده وقت مجلس در این باره می‌گوید: «از جمله چیزهایی که به آقای لاریجانی در جلسه غیر علنی گفتم این بود که رهبر انقلاب اگر نظری دارند صریح بگویید. ایشان خودشان گفته‌اند که من دخالتی نمی‌کنم و نظر دبیرخانه هم برای ما ملاک نیست. آقای لاریجانی در پاسخ به من گفت که آقای رسایی من وظیفه داشتم این را به مجلس ابلاغ کنم! در تعبیر ایشان دقت کنید! برداشت نمایندگان از واژه «ابلاغ» مربوط به نظر چه کسی می شود؟ آیا نظر شمخانی برای مجلس حالت ابلاغی دارد؟»
همسویی و جاده صاف کنی لاریجانی برای روحانی، به همین یک مورد ختم نمی‌شود. نقش علی لاریجانی در تصویب لایحه استعماری CFT نیز کم تأثیر نبود. او با ایجاد نگرانی در نماینده‌ها و ترساندن آنها از عواقب نپذیرفتن لوایح استعماری، توانست تعداد قابل توجهی از آراء را جلب CFT کند. بنا به گفته‌های پژمانفر نماینده مردم مشهد، لاریجانی با صحبت‌هایش در جلسه غیر علنی آن روز و همچنین سرکوب صدای مخالفان، توانست CFT را به تصویب برساند.
در همین رابطه، «احمد امیرآبادی» عضو هئیت رئیسه مجلس نیز گفت:« اگر نظر لاریجانی رد لایحه CFT بود، حتما رد می‌شد؛ خصوصا به این دلیل که اعضای فراکسیون مستقلین خیلی خوب به حرفش گوش می‌دهند و با او هماهنگ هستند.»
لابی برای حفظ وزاری بی لیاقت
تلاش برای عدم استیضاح وزرای بی لیاقت دولت نیز از جمله اقداماتی بود که لاریجانی در راستای خدمت به دولت انجام داد. عباس آخوندی از جمله وزاری بی لیاقت و بی عملی بود که چندین بار به دلیل عملکرد ضعیفش استیضاح شد. اما هر بار با لابی های صورت گرفته توانست از استیضاح جان سالم به در ببرد.
بنا به گزارش جهان‌نیوز، در یکی از این موارد «محمد جواد ابطحی» با استناد به ماده 223 در جلسه علنی روز یکشنبه 1 اسفندماه سال 1395 مجلس شورای اسلامی گفت: «استیضاح بعد از سانحه قطار سمنان مطرح شد، اما در هیات رئیسه باقی ماند. به مردم بگویید چقدر طول کشید استیضاح وزیر راه در مجلس به جریان بیفتد، آیا این مساله خلاف آئین نامه نیست؟
به عبارتی، علی لاریجانی به‌عنوان رئیس قوه مقننه کشور که وظیفه نظارت بر عملکرد دولت را دارد، به جای بازخواست آخوندی و امثالهم که چرا اقتصاد کشور و معیشت مردم را به ورطه نابودی کشاندند، در قامت حامی آنها حاضر شد و منافع خودش را بر منافع کشور ترجیح داد.
طبق گفته‌های زاکانی نماینده سابق مجلس، یکی از دلایل رأی آوری بیژن زنگنه، با توجه به کارنامه پر از هیچ او در دو دهه گذشته نیز علی لاریجانی بود.
ساکت فتنه
فتنه‌ای که سال 88 علیه جمهوریت نظام به راه افتاد، بدون انفعال خواص، نمی‌توانست در آن ابعاد تأثیرگذار باشد. بی‌شک یکی از دلایلی که سبب شد باطن سران فتنه برای مردم دیرتر نمایان شود، سکوت مسئولین رده بالای کشور، در قبال فتنه انگیزی های آنها بود. سکوت علی لاریجانی در ایام فتنه نیز از این جمله بود.
به عنوان مثال «لاریجانی در 26 خرداد 88، فردای تجمع غیرقانونی هواداران موسوی و کروبی، در مجلس ترجیح داد به جای محکوم کردن فتنه‌گران، ضمن تکیه بر رویدادهای کوی دانشگاه و مجتمع سبحان، وزیر کشور را مورد خطاب قرار داده و به نوعی او را مقصر بداند.»
درست زمانی که نیاز بود مسئولین رده بالای کشور ضمن محکومیت فتنه‌گران، از انقلاب اسلامی دفاع کنند، لاریجانی ترجیح داد واکنش خود را به چند انتقاد ساده از سران فتنه محدود کند. البته انصاف حکم می‌کند که موضع قاطع او نسبت به فتنه گران نیز مورد اشاره قرار بگیرد. تقریباً پس از گذشت هشت ماه از آشوب و بحران در کشور، پس از حرمت شکنی فتنه گران در روز عاشورا و محکومیت‌شان توسط قاطبه مردم کشور، علی لاریجانی نیز به‌عنوان رئیس مجلس شورای اسلامی صلاح دانست که صراحتاً علیه حرمت‌شکنان موضع‌گیری کند.
لاریجانی در روز هشتم دی ماه 88، پس از وقوع فاجعه روز عاشورا، درباره آن گفت: حادثه روز عاشورا یک باره بخش اعظم هویت این جریان را علنی کرد، بعید است کسی توهین سهمگین اعمال سبک ضد دینی ظهر عاشورای این عده را با همه وجود درک نکرده باشد؛ چرا ظهر عاشورا که همه به احترام سید‌الشهدا و در سوگ ایشان و در عمق وجود خود عزادار هستند، شما به آرمان یک ملت توهین کردید؟ شما توجه دارید که به چه مقامی بی‌احترامی کردید؟ به ولی خدا، به واسطه فیض الهی، مگر این امری است که بتوان به راحتی از آن گذشت؟
البته در این مورد نیز لاریجانی سعی کرد خط طرفداران موسوی و کروبی که در روز عاشورا هلهله کردند و سوت کشیدند را از آنها جدا کند!
در شرایطی که موسوی حرمت شکنان را امت خداجو نامید، لاریجانی گفت: ما حساب جریان‌های سیاسی داخل انقلاب نظیر جریان‌های موسوم به چپ در نظام را از چنین افراد ضد انقلاب جدا می‌کنیم، حتی آنان که عموماً حسن سابقه در صیانت از انقلاب و تعلق خاطر به انقلاب و آرمان‌های امام خمینی (ره) داشتند، اما انتظار هم داشتیم برخی از آقایان که در حوادث انتخابات اعتراضاتی داشتند به هوش بیایند، با این همه عماره و بینه مسیر خود را به طور روشن از این جریان زشت‌ کار جدا کنند.
پایانی بر یک آغاز
در هر حال، همانطور که در ابتدا ذکر شد، ریاست لاریجانی بر مجلس، پس از دوازده سال به پایان رسید. اما باید گفت این احتمال وجود دارد که پایان کار لاریجانی در مجلس، می‌تواند سرآغاز کارش برای کسب مسند ریاست جمهوری اسلامی باشد. چنانچه در چند روز اخیر نیز تیم رسانه‌ای وی مجدانه در تلاش کرده تا از او یک چهره محبوب بسازد.
اما نکته‌ای که باید مورد توجه علی لاریجانی قرار بگیرد و به عبارتی مانع بزرگی بر سر راه او برای رسیدن به ریاست جمهوری می‌باشد، این است که مواضع چرخشی او در سالهای مسئولیتش از چشم مردم دور نمانده است. لاریجانی کسی بود که زمان ریاستش بر صدا و سیما، در اقدامی صحیح با انتشار تصاویر کنفرانس ضد ایرانی برلین که با حضور اصلاح‌طلبان همراه بود، به طیف غربگرای کشور ضربه زد. اما در چند سال اخیر دیدیم که به‌خاطر منافع فردی، در مقاطع مختلف، با اصلاح‌طلبان و اعتدالیون لابی کرده و در راستای اهداف آنها قدم برداشت که تصویب بیست دقیقه‌ای برجام نیز موید همین امر است.