بزرگنمايي:

پیام سپاهان - ایسنا/اصفهان «این ابزار وارد کشور ما شده اما فرهنگش نیامده» این جمله را خیلی اوقات در مهمانی ها و دورهمی ها شنیده ایم. وقتی افراد می خواهند عنوان کنند که بخشی از مشکل این است که در مورد یک معضل آموزش ندیده ایم به این جمله استناد می کنند.

با این نگاه می شود گفت:«ما اول صنایع را توسعه دادیم و بعد به فکر محیط زیست افتادیم» در واقع وقتی مشکلات محیط زیستی به وجود آمد، هوا آلوده شد، خاک صدمه دید، آب غیرقابل آشامیدن شد، گونه های گیاهی و جانوری رو به زوال رفتند تازه به این موضوع فکر کردیم که توسعه صنعت بدون ارزیابی های محیط زیستی شاید در کوتاه مدت دستاوردهای درخشانی داشته باشد اما در بلند مدت خسارت بار است و حتی گاهی آثار آن بر زیست انسان غیرقابل جبران می شود.
کلانشهر اصفهان در یک اقلیم خشک و کم باران واقع شده است. این واقعیتی است که هیچ کس نمی تواند آن را انکار کند. در چنین اقلیم شکننده ای هر نوع دستکاری در محیط زیست، آثار شدید و ویرانگری بر جا می گذارد. در حوالی این شهر استراتژیک بیش از 10 هزار صنعت کوچک و بزرگ مشغول به فعالیت هستند. بسیاری از آنها وقتی آغاز به کار کرده اند که نه موضوع محیط زیست مساله عمومی بوده و نه سازمان آن از قدرتی برخوردار بوده که بتواند مقابل میل سیری ناپذیر به توسعه، مقاومتی بکند و البته رسانه ها هم تا این اندازه گسترده نشده بودند و عموم مردم قادر نبودند از طریق آنها صدایشان را به جایی یا کسی برسانند.
امروز اما ماجرا عوض شده است. تعطیلی های پی در پی مدارس شاید دانش آموزان را خوشحال کرده باشد اما حاوی این هشدار بود که شهر زیبای اصفهان؛ قلب تپنده تاریخ و تمدن ایران «هوا» برای نفس کشیدن ندارد. آلودگی هوا سر و صدا ندارد برای همین به اثرات آن مرگ خاموش می گویند. اینجا فاجعه نه تنها باعث مرگ و میر و گسترش بیماری ها می شود بلکه روان شهروندان را هم افسرده می کند و گردشگران را هم برای سفر به این شهر پشیمان می کند، در نتیجه روی اقتصاد هم تاثیر می گذارد. در واقع اگر کسی بگوید آلودگی هوا صرفاً یک مساله محیط زیستی است راه را خطا می رود زیرا مسائل محیط زیستی به هیچ عنوان تک بعدی نیستند بلکه ساحت های مختلف یک جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند.
اگر چه این بحران به وسیله باد و باران در کوتاه مدت حل می شود اما چاره کار نیست و تنها راه حل اثربخش احساس مسئولیت اجتماعی از سوی همه افراد جامعه به ویژه صاحبان صنایع نسبت به محیط زیست است. استفاده از سوخت پاک، گسترش حمل و نقل شهری، توسعه پایدار منطبق با اقلیم و محیط زیست منطقه در کنار ارتقای سواد محیط زیستی شهروندان نیز می تواند ما را از این بن بست نجات دهد. برای این کار باید برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت مبتنی بر قانون هوای پاک به صورت جدی در دستور کار همه دستگاه ها و نهادها قرار بگیرد و به آن باور داشته باشند. فراموش نکنیم غول آلودگی هوا نمرده است، بلکه سال دیگر با قدرت بیشتر بر می گردد و این بار حتی ممکن است نه تنها تعطیلی مدارس بلکه تخلیه شهر هم چاره ساز نباشد. قبل از آنکه دیر شود باید کاری اساسی و منطقی کرد. تا همین امروز هم هزینه های فوق العاده زیادی داده ایم و مشکلی هم به صورت بنیادین حل نشده است.
یادداشت از: ایرج حشمتی، مدیر کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان
انتهای پیام