بزرگنمايي:

پیام سپاهان - به واسطه تکنولوژی، برقراری ارتباط در اقصی نقاط جهان، با نقاط دیگر، به سادگی خوردن یک لیوان آب است، به اقتضای همین شرایط، حضور فیزیکی افراد در کیلومترها دورتر از محل خود، نیاز ضروری به حساب می‌آید که شتر، ماشین، اتوبوس و قطار، توان برطرف کردنش را ندارند.

 سرعت بالای تبادل اطلاعات، برقراری تماس و سفر، همه و همه، موجب شده تا طیاره دیروز و هواپیمای امروز، به یکی از امکانات و نیازهای طبیعی و ضروری بشر برای ادامه کار و زندگی بدل شود و این روزها با کمک اینترنت، جای خود را در میان یکی از معجزه‌های حمل و نقل باز کند و مسافران با خیالی آسوده، برای سفر یا قرار کاری خود برنامه‌ریزی کنند.
ترس از ارتفاع، همواره یکی از بازدارندگان انسان، در تجربه سیر در آسمان بوده و قاعدتا هر اتفاقی، در ارتفاع چند هزار پایی از سطح زمین، خطراتی برای افراد به دنبال خواهد داشت، از این رو، اینکه یک نفر در داخل هواپیما و عده زیادی خارج از هواپیما، ایمنی سفر را کنترل کند، مشوق خوبی برای تجربه یک پرواز هیجان انگیز با هواپیما است.
خبر خوب اینکه، وقتی در آسمان، در دل یک هواپیمای غول‌پیکر نشسته‌اید، بعد از خدا، یک نفر، از برج مراقبت، در لحظه پرواز، مراقب شما است.
برای یک سفر هوایی کوتاه مدت صد کیلومتری تا یک سفر بلندمدت چند هزار کیلومتری، حداقل دو نفر در مبدا و مقصد، چشم به صعود و فرود هواپیمایی دارند که در آن نشسته‌اید.
برج مراقبت و مانیتورهای بزرگ و عجیبی که خطوط جغرافیایی بر شعاع کره‌ای به مرکزیت برج مراقبت در آن‌ها نقش بسته، تلاش اعجاب انگیزی برای مشایعت خلبان در ایمن ماندن مسافرانش است.
مسافران وارد فرودگاه می‌شوند، از ورودی ترمینال و گیت پرواز عبور می‌کنند، بعد از یافتن صندلی خود، به تذکرات مهماندار توجه می‌کنند و خیز گرفتن دماغه هواپیما را احساس می‌کنند و در انتهای سفر، برخورد چرخ‌های جلوی هواپیما به زمین شهر مقصد را متوجه می‌شوند.
این تمام چیزی است که ما می‌بینیم، اما قسمتی از تلاش‌ها برای پرواز یک هواپیما معمولا دیده نمی‌شود و اهمیتی به اندازه جان تمام مسافران حاضر در هواپیما دارد در ساختمانی بلندقامت رخ می‌دهد، که در گوشه‌ای از مجموعه فرودگاه، ناظر و مراقب تمام این پرنده‌های آهنی است.
اینجا برج مراقبت است؛ اتاقکی شیشه ای بالای ساختمانی بلند، مشرف بر کل فرودگاه، اتاقی نه‌چندان بزرگ که به محض ورود، استرس حاکم بر محیط آن، بر روی قلب سنگینی می‌کند.
نقشه‌های پر خط و علامت بر در و دیوار، نمایشگرهایی با تصاویر عجیب و گیج کننده و افرادی که چشم از این نمایشگرها بر نمی‌دارند و لحظه به لحظه، کلماتی جادویی مخابره می‌کنند تا هواپیما، به سلامت به مقصد برسد.
بعد از کشف عملیاتی که در این اتاق در حال وقوع است، می‌توان فهمید چه استرسی بر دوش مردان این اتاق است؛ کسانی که لحظه‌ای از نقاط آبی و سفید به طرف فرودگاه می‌آیند و یا از زمین برمی‌خیزند چشم برنمی‌دارند و آسمان را برای آن‌ها که در طول پرواز راهشان گم شده، تشریح می‌کنند.
امروز 20 اکتبر(28مهر) روز جهانی کنترل ترافیک هوایی است؛ تمام اتفاقات گفته شده، با نظارت کارشناسان آشنا به پرواز، علم هوا و آسمان، به نحوی انجام می‌شود که سفرهای هوایی، در عصر سرعت، با آسودگی، هم پای جریان تکنولوژی، با ایمنی کامل، برقرار باشند.
ترافیک هوایی اصطلاحی است که به روزهای پر تردد و پرپرواز نسبت داده می‌شود، اینکه یک روز و یک ساعت، ترافیک بالایی در آسمان شهر برقرار باشد، یعنی پروازهای زیادی باید از برج مراقبت رصد شوند و ناظران این پروازها، باید نقاط بیشتری را بر روی رادارهای خود تا رسیدن به مقصد دنبال و شرایط را برای پرواز و فرود هواپیماها ارزیابی کنند.
جان عده زیادی از مسافران آسمان، هر روز در دستان این ناظران حاضر در برج مراقبت امانت است، اما بخش اعظمی از نظم حاکم بر پروازها در فرودگاه نیز به نظارت و فعالیت افراد دیگری در خارج از ب رج مراقبت بستگی دارد؛ دسته‌ای که تعمیرات و کنترل تجهیزات فرودگاهی و پرندگان آهنی، قبل و بعد از فرآیند پرواز را انجام می‌دهند و دسته دیگر، کسانی که برنامه‌ریزی‌های مفصل، برای هماهنگی فرآیند پروازهای مختلف با یکدیگر را بر عهده دارند.
یک هواپیما، قبل از پرواز، در پارکینگ هواپیما، مورد کنترل و چکاپ‌هایی قرار می‌گیرد تا در اوج آسمان، با شرایط اضطراری و نواقص فنی مواجه نشود. با نشستن هواپیما بعد از پرواز پیشین خود، تیم کنترل و رسیدگی، در اطراف آسمان‌نورد غول پیکر حاضر می‌شوند و برق هواپیما، سوخت، بدنه و سیستم‌های مختلف آن را کنترل می‌کنند.
بعد از این رسیدگی‌ها و حصول اطمینان کامل از سلامت هواپیما، بنا بر برنامه از پیش تعیین شده پروازها، هواپیما با راهنمایی ماشین‌های "follow me" به جایگاه پرواز دیگر هدایت می‌شود و بعد از ورود مسافرها، این‌ افراد مجددا هواپیما را با خودرو هدایت می‌کنند تا در جای مناسب بایستند و در خط پرواز درست، سفر را آغاز کنند. این خودروها، از پیش در جریان هواپیماهای ورودی و خروجی و برنامه‌هایشان هستند و جایگاه‌های مناسب را در نظر می‌گیرند، خطوط خطر و مرزی جایگاه‌ها را دائما کنترل می‌کنند و جای جای فرودگاه را تحت نظر دارند.
شاید در ظاهر، چشم دوختن به یک مانیتور با خطوط و علائمش، متصل کردن دستگاه‌ها به بدنه هواپیما و راندن یک خودرو برای هدایت آن ساده به نظر برسد، اما تمام فرآیند گفته شده، تنها برای چند ساعت پرواز، با مسئولیت حفظ جان هزاران آدم انجام می‌شود و جایی که مسئولیت، حفظ جان افراد است، سختی و سادگی، دو صفت بیهوده است.